Komentarz artysty:

Sunfracture bada delikatną granicę między blaskiem a rozpadaniem się — moment, w którym obfitość zaczyna przechodzić w abstrakcję. Obraz, inspirowany żywą żółcią krzewu kwiatowego w Costa Rei na Sardynii, przedstawia światło słoneczne nie jako oświetlenie, ale jako rozpad, siłę, która zarówno tworzy, jak i niszczy. Jest to medytacja nad nietrwałością i witalnością, nad tym, jak światło ujawnia piękno, nawet gdy je niszczy. Fotografia odnosi się do paradoksu blasku życia: że każdy akt stawania się niesie w sobie cichą obietnicę zaniku.

Opis:

Kompozycja eksploduje złotymi włóknami, skręcającymi się i żywymi, stopniowo ustępującymi miejsca elektryzującemu błękitowi, który rozpływa się w ciemności. Kwiaty nie są już kwiatami, ale czystą energią — ich ciepło jest rozbite, załamane i rozproszone jak ostatni blask słońca przed zapadnięciem nocy. Sunfracture uchwycił napięcie między materią a pustką, między pełnią życia a spokojem jego upadku. Kolory pulsują jak oddech, odzwierciedlając rytm samego światła. W tej zawieszonej chwili witalność i nietrwałość łączą się — świat otwiera się nie w destrukcji, ale w blasku.