Komentarz artysty:

Glassweb przekształca architektoniczny porządek wiedeńskiej kopuły w sieć światła i pęknięć. Obraz, niegdyś pomnik harmonii i proporcji, zostaje na nowo wyobrażony jako żywa struktura, będąca po części architekturą, a po części organizmem. Linie skręcają się i zbiegają jak ścieżki neuronowe lub pasma przędzonego szkła, przywołując napięcie między ludzką twórczością a leżącą u jej podstaw kruchością. Fotografia staje się medytacją nad złożonością: jak dążenie do perfekcji często ujawnia chaos wewnątrz i jak piękno nie wynika z kontroli, ale ze skomplikowanej gry struktury i chaosu.

Opis:

Kompozycja skupia się na sześciokątnej kopule, której geometria rozplątuje się w elektryczną sieć świecących nici. Łuki rozpływają się w włókna, a symetria pęka w rytm. To, co kiedyś było szkłem, teraz wygląda jak sieć żył – przezroczysta, ale nieprzenikniona. Glassweb odzwierciedla kruchość ideałów oświecenia, paradoks jasności, która zarówno oświetla, jak i splątuje. Odnosi się do architektury myśli i architektury jaźni: obie są skomplikowane, obie są kruche, obie są wiecznie uwięzione we własnym świetlistym projekci.