Komentarz artysty:

W „Spokoju istnienia” tkwi oddech pomiędzy ruchem a bezruchem, krucha równowaga, w której świat po prostu istnieje. Fotografia, nawiązująca zarówno do kontemplacji zen, jak i cichego liryzmu tradycji romantycznej i impresjonistycznej, uchwyciła scenę zmierzchu, w której kaczki odpoczywają na drewnianych belkach, a ich sylwetki unoszą się nad wodą pomalowaną na delikatny fiolet i blaknący róż. Nie jest to portret życia w ruchu, ale życia w spokoju z samym sobą. Obraz ten mówi o obecności bez wysiłku, o harmonii zrodzonej nie z kontroli, ale z poddania się. W tej ciszy spokój staje się rodzajem ruchu, wewnętrzną falą, niespiesznym i wiecznym.

Opis:

Woda lśni ostatnim oddechem światła, jej powierzchnia jest spokojna, ale ożywa subtelnymi odbiciami. Kaczki pozostają nieruchome, zawieszone między gasnącym dniem a cichą nocą. W tej chwili spokoju wszystko się układa: forma, kolor i cisza. W spokoju istnienia przywołuje esencję piękna nietrwałości i niekompletności i przekształca ją w wizualną medytację. Podobnie jak Nokturn Whistlera czy zmierzchowe rozmyślania Moneta, wykracza poza przedstawienie, stając się samą atmosferą: delikatną ciszą, w której światło, życie i czas rozpływają się w jednym trwałym spokoju.