Komentarz artysty:

Dusza Światła (Luxamina) postrzega upadek nie jako spadanie, ale jako formę poddania się, akceptację nieuniknionego rytmu egzystencji. Obraz przekształca akt upadku w ofiarę, uwolnienie od iluzji kontroli. Zawieszona między strukturą a światłem skrzydlata postać staje się zarówno ludzka, jak i boska, uosabiając moment, w którym opór ustępuje miejsca łasce. Praca jest medytacją nad wiarą w grawitację, zaufaniem do czasu, cichym pięknem poddania się siłom większym od siebie.

Opis:

Ujęcie z dołu kadruje strzelisty sufit architektoniczny – precyzyjny, geometryczny, wieczny – na tle którego unosi się pojedyncza postać, w połowie upadku lub lotu, oświetlona promiennym światłem. Kontrast między sztywnym porządkiem kasetonowej kopuły a płynnym gestem postaci tworzy napięcie między kontrolą a uwolnieniem, trwałością a przemijalnością. W tej świetlistej pustce Soul of Light (Luxamina) przekształca upadek w transcendencję. Mówi o paradoksie poddania się: że w upadku odnajdujemy wzniesienie; w odpuszczeniu zbliżamy się do samego źródła światła.