Komentarz artysty:

Próg pozostaje na styku cienia i objawienia, w cichej chwili przed wyjściem z zamkniętej przestrzeni do światła. Fotografia rozważa przejście: z wnętrza na zewnątrz, od bezruchu do możliwości. Złoty kamień świeci, jakby pamiętał słońce, a odległy błękit mieni się jak niespełniona obietnica. Jest to obraz pojawienia się duszy zawieszonej w własnej ciszy, wyczuwającej świat poza nią, ale niegotowej do przekroczenia granicy.

Opis:

Oprawiona ciemnym łukiem fotografia otwiera się na nasłoneczniony taras i delikatną geometrię odległych ścian skąpanych w błękicie. Światło delikatnie rozlewa się po progu, rysując linię między tym, co widzialne, a tym, co niewidzialne, między tym, co znane, a tym, co wyobrażone. Próg uchwycił poezję przemiany – jak każdy ruch w kierunku światła jest również aktem pozostawiania czegoś za sobą. Widz zawisa w tej chwili pomiędzy, gdzie świat zaczyna się na nowo z każdym krokiem naprzód.